คุณเคยเปิดตู้เย็น หยิบพาสต้ามา 20 จาน แล้วก็โยนทิ้งไปในถังขยะ แล้วทานเพียงจานเดียวหรือไม่? แล้วคุณเคยทำลายพื้นที่ป่าดงดิบจำนวน 55 ตารางเมตรเพื่อใช้เป็นอาหารกลางวันหนึ่งมื้อ หรือเทน้ำ 2,500 แกลลอนลงในท่อน้ำทิ้งหรือไม่? แน่นอนคุณไม่เคยทำ แต่การทานเนื้อสัตว์เพียงครึ่งกิโลกรัมก็เสมือนกับทำให้เกิดสิ่งเหล่านี้ขึ้น การทานเนื้อสัตว์เป็นการทำลายทรัพยากร และเป็นการใช้ทรัพยากรอย่างไม่มีประสิทธิภาพ ทำให้เกิดความทุกข์แสนสาหัสกับสัตว์ และมีผลกระทบทางลบต่อสุขภาพของเรา ดังนั้นถ้าได้ยินถึงการย่างสุนัขเพื่อไว้ทานกับมันฝรั่งบดทำให้คุณรู้สึกหดหู่ แล้วทำไมเราถึงย่างสัตว์ที่อ่อนโยนอื่น ๆ ด้วย?

ทะเลสาปของเสีย ฟาร์ม เซอร์เคิล ฟอร์ ผู้ผลิตเนื้อสุกรในรัฐยูท่า เป็นเจ้าของทะเลสาปของเสียจำนวน 3 ล้านตัน เมื่อน้ำในทะเลสาปเช่นนี้เอ่อทะลักเข้าไปในแม่น้ำและทะเลสาปอื่น ๆ ซึ่งได้เคยเกิดขึ้นแล้วในรัฐนอร์ธ คาโรไลน่าเมื่อปี 2538 ผลที่เกิดขึ้นก็คือความหายนะทางสิ่งแวดล้อม

รายงานขององค์การสหประชาชาติได้ระบุว่า "วัว มิใช่รถยนต์ ที่เป็นอันตรายอันดับหนึ่งต่อสิ่งแวดล้อม" ซึ่งได้ให้เหตุผลว่าฝูงวัวที่มีจำนวนเพิ่มมากขึ้นอย่างรวดเร็ว ได้สร้างอันตรายที่น่ากลัวที่สุดให้กับสภาวะอากาศ ป่าไม้ และสัตว์ป่า การปศุสัตว์ผลิตของเสียมากกว่าประชากรสหรัฐอเมริกาทั้งหมดถึง 130 เท่า และของเสียเข้มข้นเหล่านี้ทำน้ำเน่า ทำลายดินชั้นบน และทำลายอากาศของเรา มากไปกว่านั้น กลุ่มก๊าซจากผิวหนังและปุ๋ยมูลของวัว ปลดปล่อยก๊าซมีเทนจำนวนหนึ่งในสามของทั้งหมด ซึ่งทำให้โลกเราอุ่นเร็วขึ้นกว่าก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ถึง 20 เท่า ผู้ทานเนื้อสัตว์เป็นต้นเหตุ100เปอร์เซนต์ของการผลิตของเสียเหล่านี้ในอัตรา 86,000 ปอนด์ต่อวินาที อย่างไรก็ตาม ด้วยการละเลิกเนื้อสัตว์ คุณจะไม่ใช่ผู้รับผิดชอบในสิ่งเหล่านี้

นอกจากนี้ การบริโภคเนื้อสัตว์ของเรายังส่งผลกระทบต่อปริมาณทรัพยากรที่ทดแทนไม่ได้ น้ำในปริมาณ 2,500 แกลลอนจำเป็นในการผลิตเนื้อวัวแต่ละปอนด์ ในทางตรงกันข้าม เราใช้น้ำเพียงแค่ 29 แกลลอนในการผลิตมะเขือเทศหนึ่งปอนด์ และใช้น้ำ 139 แกลลอนสำหรับการผลิตขนมปังธัญพืชจำนวนหนึ่งปอนด์ น้ำในปริมาณครึ่งหนึ่ง และ 80 เปอร์เซนต์ของพื้นที่กสิกรรมในสหรัฐอเมริกา และผลิตผลถั่วเหลืองเกือบทั้งหมด และธัญพืชในปริมาณกว่าครึ่งหนึ่งในโลกนี้ ถูกใช้ไปกับการเลี้ยงสัตว์เพื่อเป็นอาหาร ในขณะที่เรากำลังทำสิ่งนี้อยู่ ผู้คนจำนวน 1,000 ล้านคนกำลังอดอยาก และขาดสารอาหาร และมีเด็กจำนวน 24,000 คนที่เสียชีวิตในแต่ละวันข้าง ๆ ไร่ธัญพืชที่ถูกนำไปเลี้ยงสัตว์ในปศุสัตว์ทางซีกตะวันตกของโลก อย่างไรก็ดี การขาดแคลนอาหารในโลกนี้จะถูกกำจัดไปถ้าทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดของเรานั้นถูกนำไปใช้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยการเปลี่ยนที่ดินไปใช้ในการปลูกพืชเพื่อเลี้ยงประชากรโลก

 

เหยื่อของความอดอยากในโซมาเลีย เหยื่อของความอดอยากในโซมาเลียเข้าแถวรอรับอาหาร การผลิดเนื้อวัวหนึ่งปอนด์ต้องใช้ธัญพืชจำนวน 4.8 ปอนด์ และนักวิจารณ์ระบบกสิกรรมแผนใหม่ของเราได้กล่าวไว้ว่าการแพร่ขยายการบริโภคเนื้อสัตว์นั้นจะทำให้เกิดการขาดแคลนอาหารขึ้นในโลก

คุณทราบหรือไม่ว่ามีสัตว์จำนวน 130 ล้านตัวที่ถูกฆ่าในแต่ละปีที่นิวซีแลนด์? สัตว์ส่วนใหญ่ถูกเลี้ยงในโรงงานฟาร์มซึ่งเป็นระบบที่ให้ผลผลิตในปริมาณมากที่สุดแต่เสียค่าใช้จ่ายน้อยที่สุด ผลที่ได้ก็คือ สัตว์เหล่านั้นจะได้รับเคราะห์กรรมอันแสนสาหัส ทั้งทางจิตใจและทางร่างกายในทุก ๆ วินาทีของชีวิต พวกเขาถูกจับให้เบียดเสียดกันในที่ขังสกปรกแคบ ๆ ไม่มีหน้าต่าง และไม่เคยอยู่กับครอบครัว เดินเล่นบนพื้นดิน หรือทำอะไรได้ตามธรรมชาติ ไม่เคยได้สัมผัสถึงแสงอาทิตย์ที่แผ่นหลังของพวกเขา หรือสูดอากาศบริสุทธิ์จนกว่าจะถึงวันที่พวกเขาถูกขนขึ้นบนรถบันทุกเพื่อไปโรงฆ่า มีสัตว์จำนวนมากกว่า 90 ล้านตัวที่นิวซีแลนด์ที่ต้องทนทุกข์กับสภาพเช่นนี้ และหลาย ๆ ชีวิตยังมีความรู้สึกเมื่อถูกปาดคอแล้วถูกปล่อยให้เลือดไหลจนกระทั่งเสียชีวิต

การปฏิบัติอันโหดเหี้ยมอีกอย่างคือการไม่ให้อาหารกับสัตว์ปีกเป็นเวลา 14 วันเพื่อกระตุ้นร่างกายพวกเขาให้ออกไข่มากขึ้นเพื่อใช้เป็นอาหารให้กับมนุษย์ และเนื่องจากไก่ตัวผู้ไม่มีประโยชน์ในอุตสาหกรรมเนื้อสัตว์ พวกเขาจำนวน 100 ล้านตัวในแต่ละปีถูกบดเป็น ๆ หรือถูกโยนเข้าไปในถุงให้ขาดอากาศหายใจ อะไรอื่นอีก ที่โรงฆ่า ไก่จะถูกปาดคอ และพวกเขาจะถูกถลกหนังศรีษะเป็น ๆ และพวกเขาจะถูกจุ่มลงไปในน้ำร้อนเพื่อถอนขนในขณะที่พวกเขาส่วนมากยังมีชีวิต

แม้ในปัจจุบันนี้ คนเลี้ยงวัวยังทำสัญลักษณ์ให้กับวัวด้วยการกดเหล็กเผาไฟบนผิวหนังในขณะที่พวกเขาโอดร้องด้วยความเจ็บปวด ผลที่ตามมาก็คือการเผาไหม้ระดับสาม และอัณฑะของวัวตัวผู้ถูกตัดออกโดยไม่มีการใช้ยาชา นอกจากนี้ บริเวณที่ฝูงวัวถูกเลี้ยงนั้นเต็มไปด้วยสารเคมี ควันพิษเหล่านี้ทำให้เกิดโรคทางเดินหายใจ ซึ่งทำให้การหายใจของพวกเขาทรมาน

วัวถูกทำให้ท้องซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อให้สามารถผลิตน้ำนมได้ และลูกวัวจะถูกแยกออกไปเพื่อให้คนสามารถดื่มนมวัวจากการคลอดลูกวัวโดยตรง เครื่องรีดนมจะถูกนำมาติดกับแม่วัวหลาย ๆ ครั้งในแต่ละวัน และใช้วิธีดัดแปลงพันธุกรรม ใช้ฮอร์โมนกำลังสูง และการรีดนมอย่างรุนแรง พวกเขาถูกบังคับให้ผลิตน้ำนมมากกว่าตามธรรมชาติ 10 เท่า สิ่งนี้ส่งผลให้แม่วัวกว่าครึ่งต้องทุกข์ทรมานทุกวันจากการอักเสบที่เต้านมอย่างรุนแรง

สัตว์ในอุตสาหกรรมฟาร์มไม่มีกฎหมายปกป้องจากความโหดร้ายทารุณ ซึ่งจะเป็นสิ่งผิดกฎหมายถ้าเกิดขึ้นกับสัตว์เลี้ยงตามบ้าน เช่นการถูกละเลย การดัดแปลงพันธุกรรม การใช้ยาที่ส่งผลให้เกิดความเจ็บปวดเรื้อรัง การพิการ และการฆ่าอย่างโหดเหี้ยม นายโรเบิร์ต ลุยส์ สตีเวนสัน นักประพันธ์ และกวี ได้กล่าวไว้ว่า "เราบริโภคซากศพของสิ่งมีชีวิตที่มีความอยาก ความรู้สึก มีอวัยวะเหมือน ๆ กับเรา" แม้กระนั้น การที่สัตว์ถูกเลี้ยงในฟาร์มก็ไม่ได้ด้อยกว่าในด้านความฉลาด หรือความรู้สึกเจ็บปวด ไปกว่าสุนัขหรือแมวที่เราเอ็นดูอย่างเพื่อนคู่กาย

สิ่งนี้บ่งบอกได้จากรายงานบ่อยครั้งเกี่ยวกับวัวที่ข้ามรั้วสูง 6 ฟุตเพื่อหลบหลีกโรงฆ่าสัตว์ เดินเป็นระยะทาง 7 ไมล์เพื่อไปหาลูก และว่ายข้ามแม่น้ำเพื่อความเป็นอิสระ สุกรก็มีความฉลาดด้วยเช่นกัน จากการวิจัยของ ดร.โดนอลด์ บรูม ทีปรึกษาด้านวิทยาศาสตร์ให้กับรัฐบาลอังกฤษ "[สุกร]มีความสามารถในการจดจำในระดับสูง อาจจะเหนือกว่าสุนัข และเด็กสามขวบอย่างแน่นอน"

ก้าวที่สำคัญที่สุดที่คุณสามารถทำได้เพื่อรักษาโลกของเรา และลดความทุกข์ทั้งของสัตว์และมนุษย์ ก็คือการเป็นมังสวิรัติ อาหารที่ปราศจากเนื้อสัตว์นั้นอุดมไปด้วยคาร์โบไฮเดรตชนิดซับซ้อน โปรตีน ไยอาหาร โอเมก้า 3 ไวตามินและสารอาหารที่อุดมสมบูรณ์ สร้างนิสัยการทานอาหารเพื่อสุขภาพที่ดี หลักฐานสำคัญที่สามารถพบได้ในหนังสือ "การวิจัยในประเทศจีน" โดยศาสตราจารย์ ที. คอลิน แคมป์เบลล์ ซึ่งกล่าวไว้ว่า "ภายใน 10 ปีข้างหน้า สิ่งที่เราจะได้ยินก็คือโปรตีนจากสัตว์นั้นเป็นสารอาหารที่เป็นพิษที่อันตรายที่สุด...ความเสี่ยงกับโรคนั้นสูงขึ้นอย่างน่าใจหายเมื่อได้ทานโปรตีนจากสัตว์เพียงเล็กน้อย" การวิจัยหลาย ๆ ชิ้นได้กล่าวไว้ว่าเด็กมังสวิรัตินั้นมีไอคิวที่สูงกว่าเพื่อนร่วมชั้นอื่น ๆ และผู้เป็นมังสวิรัติมีชีวิตยืนยาวกว่าคนทานเนื้อสัตว์ 6 ถึง 10 ปี นอกจากนี้ พวกเขามีโอกาสเป็นโรคหัวใจและโรคมะเร็งน้อยกว่า50เปอร์เซนต์ สิ่งที่เพิ่มขึ้น คนทานเนื้อสัตว์มีโอกาสอ้วนมากกว่าคนเป็นมังสวิรัติ 9 เท่า อาหารมังสวิรัติให้สารอาหารทุกชนิดที่เราต้องการ ยกเว้นไขมันอิ่มตัว คอเลสเตอรอล และของเสีย

ในทางกลับกัน หลาย ๆ คนได้โต้แย้งว่าพืชก็เป็นสิ่งมีชีวิตด้วยเหมือนกัน สิ่งนี้ก็เป็นความจริง แต่พืชมีจิตสำนึกเพียง 10 เปอร์เซนต์ ในขณะที่สัตว์มีจิตสำนึกเท่ากับมนุษย์ เนื่องจากพืชไม่สามารถเคลื่อนย้ายตัวเองได้ ความรู้สึกจากความเจ็บปวดจึงเป็นเพียงผิวเผิน ดังนั้น พืชจึงต่างกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอย่างสิ้นเชิง ถ้าเราตัดต้นไม่เพียงก้านเดียว หรือเด็ดใบไม้ เขาจะดำรงชีวิตอยู่ได้และเติบโตต่อไป ในทางตรงกันข้าม สัตว์นั้นไม่ปรารถนาที่จะถูกตัดอยู่เป็นประจำ คุณสามารถตัดขาวัวหนึ่งตัวและตั้งความหวังว่าขาใหม่จะงอกออกมาอีกได้หรือไม่?

การเลี้ยงสัตว์เพื่อเป็นอาหารนั้นสร้างความยุ่งเหยิงให้กับโลก สิ่งแวดล้อม ทรัพยากร และสุขภาพของเรานั้นเสื่อมลง และแม้ว่าเราส่วนใหญ่จะไม่ได้เป็นผู้ฆ่าสัตว์โดยตรง มนุษย์ได้สร้างนิสัยที่ได้รับการสนับสนุนจากสังคมให้ทานเนื้อสัตว์โดยไม่ตระหนักให้ถ่องแท้ว่าสัตว์นั้นได้รับอะไรบ้าง มันได้ถูกกล่าวไว้ว่า "ถ้าคนได้เยี่ยมชมโรงฆ่าสัตว์ เขาจะกลายเป็นมังสวิรัติตลอดชีวิต เพราะว่ามันคือเราเองที่สร้างเสียงร้องโอดครวญจากความเจ็บปวดและความกลัวของพวกเขา" ดังนั้น ถ้าคุณตัดสินใจที่จะย่างสัตว์ที่น่าเอ็นดูอีกครั้ง...จำไว้ว่าคุณกำลังทานเนื้อของสัตว์ที่เปรียบเสมือนเนื้อของสัตว์อันเป็นที่รักของคุณ แต่สิ่งที่แตกต่างกันก็คือ สัตว์ตัวนี้ได้ถูกทำทารุณกรรม

มีภาพน่าสะพรึงกลัวในเว็บไซต์เหล่านี้
http://www.goveg.com/photos.asp
http://www.viva.org.uk/photogallery/galleryindex.htm

โปรดดูแผนภาพโลกของผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากการปศุสัตว์ตามเว็บไซต์ข้างล่างนี้:
http://www.virtualcentre.org/en/library/key_pub/longshad/a0701e/A0701E09a.pdf

 

ป่าดงดิบ - ปอดสีเขียว ของโลก	การเผาป่าทำลาย ระบบนิเวศน์ตามธรรมชาติ	ทิวทัศน์ที่แห้งแล้งและไหม้เกรียมนี้ เกิดจากแฮมเบอร์เกอร์เพียงไม่กี่ชิ้น!

* ผู้เขียนเป็นนักเรียนในชั้นมัธยมปีสุดท้ายวัย 17 ปี บทความนี้คือการประเมินภายในซึ่งผู้เขียนได้รับรางวัลผลการเรียนดีเลิศ

ส่งหน้านี้ต่อให้เพื่อน ๆ